Zorgen over zorg van Jaap Bosma, 31 maart 2020

We zijn in een bijzondere situatie terecht gekomen, nieuw voor u en voor ons. Ik maak mij best wel zorgen op de effecten die die heeft en gaat hebben. De familieleden, buren en vrienden; een groot deel redt zich prima, maar er zijn ook mensen die zorg nodig hebben en anderen die die zorg verlenen. Daar zien we een dunne lijn ontstaan over waar wij nu de maatregelen moeten toepassen om het coronavirus in te dammen en onze goede wil om toch de dingen die we echt nodig vinden te blijven doen. Een deel van ons is daar ook van afhankelijk; van thuiszorg, van tafeltje-dek-je, van bezoek van familie en vrienden.

Als ik daar wat over doordenk is er nog wel een zorg; onze levensbehoeften. Al die mensen die dagelijks in de weer zijn met ons voedsel, de boeren, de fabrieken, het transport, de winkels… uiterst complex allemaal. Als een wonder blijven de winkels gevuld, ondanks de risico’s blijven in die hele keten de mensen aan het werk voor onze dagelijkse behoeften.
En als we de TV aan doen werkt het allemaal, het licht en de verwarming doen het, overal zijn mensen nodig om dit te laten werken en te onderhouden. 

Het is eigenlijk wel fantastisch dat al die mensen met elkaar afspraken blijven maken en hun werk doen, waardoor ons leven niet volledig tot stilstand komt. Want als de zorg tot stilstand komt, de ziekenhuizen overvol raken en de schappen in de supermarkt leegraken ontstaat er een heel andere situatie.

Als een rode draad loopt daar onze communicatie doorheen, niet alleen van mens tot mens, maar ook van bedrijf tot bedrijf, van machines met regelsystemen. Dat is een groot verschil met een crisis van tientallen jaren terug. We zijn enorm afhankelijk geworden van supersnelle digitale verbindingen. We kunnen onze maatschappij niet meer voorstellen zonder mobiele telefoon, zonder computers. Onze zorg zou bij lange na niet goed kunnen functioneren zonder deze moderne communicatie en de schappen in de supermarkt zouden leeg raken als we zonder snel internet zouden zitten. 

Over dat moderne digitale netwerk heb ik ook mijn zorg, de grote verbindingen in ons land zijn inmiddels bijna allemaal glasvezel, maar voor de lokale netwerken hebben we nog veel verouderde techniek van tientallen jaren terug. Die verouderde technieken kunnen niet meer mee als we de thuiszorg echt beter willen maken, dat het onderwijs net zo gemakkelijk vanuit huis kan als op school en dat we nieuwe werkgelegenheid ook in de dorpen een plek geven, waar thuiswerken net zo vanzelfsprekend is als op kantoor. Dan hebben we ook voor de huisaansluitingen de meest moderne en betrouwbare technologie nodig en dat is glasvezel.
Zorgen over zorg, over de acute problemen die we moeten overwinnen. Maar ik heb ook het vertrouwen dat we dat kunnen, vooral met een beetje zorg voor elkaar.